کشکول بیرجندی

شعر و گویش بیرجندی

کشکول بیرجندی

شعر و گویش بیرجندی

غُرغُرون جَدّه

شعرگویشی «جدّه»(مادربزرگ)

...............................................

جمعه جدّه ی موکه ازما دو سه فرسخ(فرسنگ) دُورَه(دورهست،فاصله دارد)



بعدِعمرِکه دِسر دوو (بخاطر)بُزِخو معذورَه(عذرموجه دارد)



یاد ما کِرده بُ پیرزال٬به بیرجند اُومَه(آمد)



بُرهموکَیفِ موکوکه یه ٬دِدل مو سُورَه(جشن هست)



تاخروس خونِ (قبل از طلوع خورشید)صباصُب (صبح فردا)همه بیداربُدِم



دوویِ (بساط )أوسونه ثنا (افسانه سرایی )جدّه که بأشه جورَه



وأدِرزگوند(باتکان بیدارکرد) همه رَه جدّه دَمِ مقری بُنگ(اذان صبح)



که؛نِمه یی وَخَزی (بلندشوید)عمرِشِما نأفورَه(نابود)



واکُنی(بازکنید) نیم دریو(پنجره ها)ر٬مِه مَه(مادر) که أفتوتنِکَه(طلوع آفتاب)



خوأجه خضری (بابرکت )نِمِشو خونه یِ که بی نورَه



خودغذأیونِ قبستَکِ (خیلی شور)که شُویو مَخورَی



دل٬نَخینا(ضعفه )شُده وُ حالِ مو وَرهم شُورَه(متهوع)



هَی مِگوفتوم که مُورَه همبروپیتزایِ نِمَه



کم بِخوردوم وُمورَه حأجَتِ وَر کلپورَه(داروی گیاهی برای دل پیچه)



لقمعه یِ نونِ بِخوردِم که به بأزاربِرم



عقشِ بأزار!دِتو خونِ زَنو هر جورَه(همه جوره هست)



ما دِفکرِکه کُنِم هَی خوره أرا گیرا(آرایش)



جدّه هم وَر رَدِ سِدر وُ کفه وکأفورَه(به فکرمرگ)



دَمِ در هَی بَگومو(بگم یا بیگم=اسم زنانه) اودکلن أر جون خو مِزَه



جدّه گوف بُویِ مییأیه٬که دِپا بأفورَه



مُور زِمأری(گازگرفتگی) نِکُنی مِه مَه خود ای بُو کَفتکِ(لامصب)



أخِه پؤیِ مونِ هپّوک (ناتوان )دِگه لَؤ گورَه



تویِ را جدّه همِش غُر مِزَه و٬نُچ نُچ دا



هَی مِگو شهرِ شِما بُرچه چِنی نأجورَه



دخترون غورَه دَریده(تازه بالغ شده) رکه چنی وأسَخته(آرایش کرده)



بُرچه پاچینِ (نوعی لباس محلی بادامن چین دار)نِدأرن دِسری نو طورَه



تختِ گِربونِ (زیرگردن )زَنو بُرچه چِنو وربادَه(لخت)



فکولونِ همه بوسسی (سفید)شُده ٬بعضابورَه(مش)



دخترون مدرسه ای خودهمه دکّی (قایم باشک)دأرن



خوبِه درمدرسه اینو دو سه تا مأمورَه



مُور رضا شا دِ دَمِ توپ نِکِرده کله لیسک(بی روسری=کشف حجاب)



بُرچه ایدم که رَضا شایِ نِیه ٬ایجورَه



ایر نِگوفتوم که همونوکه که چأدر هم دا



به گمونِ مو که از دست خدا مجبورَه



سَرِوَرگِشته دِ پُفّکِ کَلو(بزرگ) بِستوندوم(گرفتم)



جدّه گُف او چِنه تودستِ تو کُوتِ نورَه(کنایه ازبی بهره)



پولِکور حِلّ حروم هی مِکونَی ور هَمنا(بی فایده)



بُرهمو زرتِ(فاق) پدر کَلپِ(ساده لوح) شما قمصورَه(پاره)

...............................................محمد حسین بهدانی     

                      https://telegram.me/kashkoolebirjandi ِ

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد