کشکول بیرجندی

شعر و گویش بیرجندی

کشکول بیرجندی

شعر و گویش بیرجندی

خُشکسألی

خُشکسألی که مِیأیَه چَکنا طوو مِکونَن


یادِ قَحطا یِ قدیم ،خوردنِ نون

 جومِکونن


تُو کِلأتا که جوونو همه بیکار أین


دمِ سأباط و سَر أوو روز خو ره 

شوو مِکونن


بوال أُوناجِر که بِرَی کار به بیرجندمِبرَن


یَکدونک ره کم از گوشه ی پَأتوو

مِکونن


تا مِبینن که نِدأره رِج وحالِ بَچّوک


اِیر دِبَأزارِ مَلک پِش کَسه پَأدوو

مِکونن


أرقَنان شهرکه اِیر کَلپِ مِبینن 

خودهم


سَر دِجون سَأده یِ صنّأریِ لَلّو

مِکونن


کَلّه اِیر تاف مِزنن هُنچه جَجِ 

مویونی ر


سیخ وَر چار طرف مردومِ نَأطوو

مِکونن


لیّ روش روشِ دِپا،پِرَنِ تنگِ دِبَری


ألِشِ جُبّه یِ کرباسِ شَلیتّوو 

مِکونن


هرچه ألنگ و دِلِنگِ بدلیّ هأیه


وَرسرو کَلّه ی دُم بست دِلنگوو

مِکونن


أخِرِ هفته که بُر خو بِه کِلأته 

مِرِدِه


همه یِ مردوم دِه بُهوک به یَگهوو

مِکونن


پدری تا که مِبینه پسرِ شهری خور


مِگه ای خاک ور او سر تونِه بوالهوو نِکونن


او چه تَرکیبِه یِ که بُرخو بِسأختَی جأهِل


یه کمِ شرم و حیا از مون و 

مِه موو مِکونن


مِگِده أخِه شما خود مو دِ تو شهر

نِیَی


نِمِبینَی که چطو مور همگی هوو

مِکونن


دِمِیون ایهمه خوش تیپ شما 

پِندأرَی


ایقذروک!!  أخِه نِگا مانِ أتألوو

مِکونن؟


اونجه شهرِه همگی أکورو نینا

دأرَن


تویِ ماشینِ خو هم گِیژدِلِ گِیژدوو مِکونن


هُنچه مِه مَه زَنِکا کلّه پَخولوو

خو نِیَن


روزِ صد بار خوره ژیگولِ گِیسوو

مِکونن


هُنچه اینجه خو نِیِه،مرد جلو زَه

را رَه


تو بغل هم،هم اگربَن مگر ألّلو

مِکونن


أخِه جوجه فکولیّ و إسی أر لوو

دأرَن


کی هوس بُر زدنِ پوکّه ور إشنو

مُکونن


دوو مِگیرن که گمونِه مو مِگن 

پارتی یِ


قرصِکور تا مِخورن هی 

کله بوسوو مِکونن


یادبَأدا که دگه پا خو دِ تو دِه نُوم

مو


تو کِلأتا همگی زندگی أر هوو

مِکونن


بعداز ای خیلِه دِگه سر به سَری 

مونِکنَی


که دِرسمونِ مو گأوَرس وَر أفتو

مِکونن



محمدحسین بهدانی



https://telegram.me/kashkoolebirjandi


ِ

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد