شعرگویشی باباکلو

]

شعرگویشی بأباکَلوو؛
...............................................
بَأبا کَلوو که عشقِ جَدّه تِرخ نِسایِ
ازهَولِ خشک سألی عیدی حَلا عزایِ
خودجَدّه از سَلوموبیزارن٬أخِه ایدم...
توصندوق ونِدأرن خَأشأکِ روبِرایِ
قونِع به تاسِ ماس و لقمه ی کُماچِ هأیَن
پیتزاوچنجه اینو مَستآبه و کمایِ
گه گاهِ هم سِمأروق خود نون ساچ دأرن
اگردِچِلّه پِتّو ٬ پأیه کُنه صدایِ
روزسرزد ار پشت خر خودهم مِرن به کِشمو
روبا«ه»بدوو مِیأین خود کمرأدّولایِ
یه روزِ خود پدرخو یاداز کِلَته کِردِم
که سر زنِم از اینو ور مُختِ دیدنایِ
خوردألونَی سرا ناخت معقول هُنچه کوکِه
ازدرکُلی که ماره دی جَدّه یه پَرایِ
پیرزال وَردِلی دا ورمامگو که بُرچِه
مأدَر ‌پدر نِبینه بچّان خو سال ومایِ
گناهِ خونِکردِم که بی حساب أی ازما
فقط کِلأتِگییم٬....گفتِم که نأروایِ
باردرخت گفتن از ره یِ تویِ خَیدِه
اگرنه نردِبو هم خو چویِ ور هوایِ
بیومدِم که مِه مَه بُرما دعا کنَی که ؛
اوفتأده ور شهریو بد جور جِشتنایِ
جَدّه مگو که مِه موو از نون خو غأفل أیَی
خودنون حروم که دیده اثر کنه دعایِ
توشهرِکه نِبأشه نونِ حلالِ مِه موو
أتِش اگر ببأره از أسمو روایِ
ازدومنه بتر هم بُر شهرِهَه که تونجه
یه بُرِّ دزدِ بأشه خود یه رمه یِ گدایِ
توای زمونه مِه موو مو خو بهوک نِخومکِه
بَک هم اگر بخونه فردا ابو عطایِ
مونتاش غصه مَخور یه کارِ خأشو أخِر
نِشنیده ای که دأره شوشودی هم خدایِ


محمد حسین بهدانی



دانلودفایل صوتی شعرِ