شعرگویشی غلوم

شعرگویشی غُلوم
...............................................

ای دوره ‌پولَکی یِ یا أخِرالزمونِه
غیراز غم وتمومِ خوردنی یو گرونِه


غُلوم که از أرقنان ملّه یِ بزگرو بُو
حَلا دِزِر تورُّم نِدأره جسم و جونِه


بِرَفته زور و لِنگی خود روغنونِ مایع
او أخِه بچّه ی زمون تخمرغ پنج قَرونِه


گوفتوم أری آغُلوم؛بُرچِه چِنی شو دوره
نیه یَ رحم و روزِه٬که دا چِنی گَمونِه


گوفتَه که آمَحدِ سَی٬اودَم که شأدو بودِم
هِچکِه نِداش غُصه یِ ماشی و خونه مونِه


رأضی بودَن همیشه زَمبَر کِشن ٬مونتها
دورباخ بأشن به یه قروتِ بأنجونِه

دِسالِ یه باراگر قحطا نِبو به جَبرِ
چَلو مِخوردن اوهم دِروزه وأکونونِه


از بس دِخوردِه مأیو دَأدَن برنجِ هندی
خود گوشتِ یخ زده و ایجور پَفتَلونِه...


عیبو شُدِم هَمَی ما٬أریک هم نِدَأرِم
که گَنگِ ور بَرِم از لمبوسِ زنده جونِه


خُشکِ رَشیدو خو خود پولِ مونو شِمأیو
بُرخو کلونِ شِدَن ور یه سر أتِشونِه


ما کتلویو بُرا٬سگ هم دِما مِوقّه
بُرشَقَزی رفیقو رأزینه پشت بونِه


گِلِ نَمیدَر مِگَن پلنجِ أویِ بأسِه
کله یِ کَل مِشکَنه به چُویِ بأدِ یونِه


ماپِش پِدرخو پا خور رأزید هم نِکِردِم
بچّان ایدم جریّن دأرَن دِ گَز زِبونِه


آل دراز بیگوم تیبایِ ازمو مأیه
هوش و خواصی هم خو همیشه دخترونِه


بیکار پلقر أدِه تو خونه تا نِماشوم
شویو دِگَردش أدِه خود بُرِّ حیفِ نونِه


هَی ور اِدأرا شِدوم که بلکه جا دَن ایره
ورایکه اوکه دادوم مثقالِ زعفرونِه


ایرأر دِرو نِکِردَن منگالی هم بخوردن
دوره هَنو هم مگر بأدار بَزگَرونِه؟


هرچی که نِق زنوم مو گوش أ نِخَه دا کسه
بَأد بُر خو دم کُنوم مو یه گُلِ گو زِبونِه





...............................................




محمدحسین بهدانی


دانلودفایل صوتی شعرغلوم